Quentin Tarantino filmy — mistrz kinematografii i jego niezapomniane dzieła

Unikalny styl Quentina Tarantino: co sprawia, że jego filmy są wyjątkowe

Quentin Tarantino urodził się w 1963 roku w Knoxville w stanie Tennessee. Jego rodzice rozstali się przed narodzinami dziecka. Wkrótce wraz z matką i ojczymem przeprowadził się do Kalifornii to miasta Torrance, leżącego w pobliżu Los Angeles. Tarantino interesował się sztuką filmową od najmłodszych lat – pisał scenariusze, próbował swoich sił jako aktor. Porzucił szkołę jeszcze przed siedemnastymi urodzinami i rozpoczął pracę; przez pewien czas był bileterem w kinie pornograficznym, później natomiast pracował w wypożyczalni kaset wideo – podobno był bardzo znany i doceniany przez klientów, dzięki swojej imponującej wiedzy na temat filmów, które oglądał od dziecka. 

W 1986 roku, po raz pierwszy miał szansę pracować w Hollywood, razem ze znajomym, którego poznał w wypożyczalni. Tarantino zapisał się też na zajęcia aktorskie, a w 1987 roku powstał jego pierwszy, co prawda niedokończony, krótkometrażowy film – „My Best Friend’s Birthday”. 

Przełomowe okazały się dla niego lata 90., kiedy to pojawił się jego pierwszy film pełnometrażowy: „Wściekłe Psy” (ang. „Reservoir Dogs”), który wyreżyserował, ale także zajął się napisaniem scenariusza i… odegrał jedną z ról. Pozycja stała się hitem, niemal natychmiastowo zdobywając uznanie krytyków, ale też i widzów. Sukces filmu sprawił, że do Tarantino zaczęły zgłaszać się największe studia filmowe – reżyser wybrał jednak własną produkcję i rozpoczął pracę nad swoim drugim hitem – „Pulp Fiction”. Obraz ten przyniósł reżyserowi kolejne suckesy – przede wszystkim pierwszego Oscara w kategorii  „Najlepszy scenariusz oryginalny”. 

Kariera Tarantino nabrała rozpędu. Na początku XXI wieku napisał i wyreżyserował swój kolejny wielki hit: „Kill Bill”, a do projektu zaangażował Umę Thurman. Ze względu na długi czas ekranowy, produkcja została podzielona na dwie części. Reżyser do dziś podkreśla jednak, że traktuje je jako nierozerwalną całość. W 2009 odbyła się premiera kolejnego filmu Tarantino pt. „Bękarty wojny”, który przyniósł mu kolejne nominacje do Oscarów. W kolejnych latach ukazały się dwa westerny Tarantino: „Django Unchained” oraz „Nienawistna Ósemka”. Natomiast w 2019 do kin trafiło „Pewnego razu… w Hollywood” – komediodramat z gwiazdorską obsadą i ośmioma nominacjami do Oscarów.

Filmy Tarantino określa się jako postmodernistyczne. W swoich produkcjach reżyser nie stroni od przemocy, wulgaryzmów oraz śmierci (nawet głównych bohaterów). Brutalność ta z jednej strony jest niepokojąca, z drugiej natomiast nierzadko karykaturalna i przerysowana. Oprócz tego Tarantino znany jest z wykorzystywania w swoich filmach unikalnych kadrów i kontrastowych barw. Inspiruje się i łączy estetykę różnych gatunków. W jego produkcjach pojawiają się również liczne odniesienia do popkultury: książek, filmów oraz muzyki. 

Przedstawiamy najważniejsze produkcje, które wyreżyserował Quentin Tarantino – filmy, które warto obejrzeć przynajmniej raz!

Wściekłe psy (1992)

„Wściekłe psy” (ang. „Reservoir Dogs”) to gangsterski thriller kryminalny. Tarantino odpowiadał zarówno za jego reżyserię, jak i scenariusz, przy którym współpracował z Rogerem Avarym. Oprócz tego pojawił się na ekranie w roli Pana Brązowego. W obsadzie znaleźli się również Harvey Keitel, Michael Madsen, Tim Roth oraz Steve Buscemi. 

Film opowiada o grupie złodziei używających pseudonimów związanych z kolorami, planujących napad na magazyn diamentów. Akcja kończy się jednak fiaskiem, gdy podczas rabunku dochodzi do strzelaniny. Nieudany rozbój zmusza jego uczestników do podjęcia śledztwa – kto zdradził? Złodzieje zakładają, że zdrajca musi znajdować się wśród nich, co kończy się szeregiem wzajemnych oskarżeń i jeszcze większą jatką. 

Produkcja wzbudziła ogromne emocje ze względu na dynamikę narracji, ale też swoją brutalność i przemoc ukazaną na ekranie. Z tego powodu początkowo film nie dostał pozwolenia na emisję w Wielkiej Brytanii. Ostatecznie produkcja przyniosła reżyserowi światowy rozgłos i ugruntowała jego pozycję w świecie kina.

Pulp Fiction (1994)

Jest to kultowy film gangsterski, który do dziś uznawany jest za arcydzieło. Nad scenariuszem do produkcji Tarantino ponownie pracował ze swoim przyjacielem, Rogerem Avarym. Film zdobył ogromną popularność i szybko zyskał uznanie na całym świecie. W rolach głównych wystąpili John Travolta, Samuel L. Jackson oraz Uma Thurman.

Reżyser „Pulp Fiction” przenosi widzów do kryminalnego świata Los Angeles. Film opowiada kilka równoległych historii powiązanych ze sobą poprzez różne postacie. Główni bohaterowie to dwaj płatni zabójcy, żona gangstera oraz bokser. W pewnym momencie każdy z nich wpada w kłopoty. Fabuła nie jest uporządkowana, struktura narracyjna jest nielinearna, a akcja rozwija się intensywnie i dynamicznie. W filmie nie brakuje też elementów charakterystycznych dla reżysera – scen pełnych przemocy i czarnego humoru. Sam Tarantino zagrał rolę Jima, przyjaciela Jules’a Winnfielda (granego przez Samuela L. Jacksona), w jednej ze scen filmu.

Film otrzymał Oscara w kategorii „Najlepszy scenariusz oryginalny” oraz sześć nominacji, w tym dla „Najlepszego reżysera” i za „Najlepszy film”.

Kill Bill (2003, 2004)

„Kill Bill 1” i „Kill Bill 2” to właściwie jedna produkcja, filmowy dyptyk Tarantino, który został podzielony na dwa filmy ze względu na swoją długość i ówczesne możliwości technologiczne. Ich premiera kinowa odbyła się kolejno w 2003 i 2004 roku. W główne postacie wcielili się aktorzy tacy jak Uma Thurman, David Carradine oraz Lucy Liu i Daryl Hannah.

Filmy stanowi opowieść o zemście. Uma Thurman wciela się w Pannę Młodą – byłą zabójczynię, która postanawia porzucić swoją kryminalną przeszłość. Jej ceremonia ślubna zostaje przerwana przez zabójcę i byłego kochanka – Billa, który usiłuje ją zabić. Kobieta postanawia się zemścić. Quentin Tarantino wykonuje cameo w obu częściach: wciela się w postać jednym z kościołów i pojawia się jako jeden z „Pai Mei’s Followers”, uczestnicząc w scenie szkolenia w klasztorze.

„Kill Bill” stanowi połączenie różnych gatunków filmowych, takich jak thriller, spaghetti western, kino kung-fu, jidaigeki oraz grind. Tarantino eksperymentuje z formą poprzez łączenie różnych gatunków i stylów. Jego produkcja jest też standardowo pełna dynamicznych dialogów, zwrotów akcji i scen przemocy.

Bękarty Wojny (2009)

„Bękarty Wojny” (ang. „Inglourious Basterds”) to film wojenny, w reżyserii Quentina Tarantino i Eliego Rotha. W głównych rolach można zobaczyć Brada Pitta, Christopha Waltza i Melanie Laurent.

Jak to często bywa u Tarantino, fabuła filmu składa się z kilku równoległych wątków. Główna historia skupia się na grupie amerykańskich żołnierzy żydowskiego pochodzenia, znanej jako tytułowe Bękarty Wojny, którą dowodzi Aldo Raine (Pitt). Ich głównym celem jest brutalna eliminacja wysoko postawionych nazistowskich oficerów. Pragnienie zemsty łączy grupę z Shosanną – Żydówką, która ocalała z masakry i planuje własną pomstę. Choć tym razem reżyser nie pojawił się na ekranie fizycznie, głos Tarantino można usłyszeć jako operatora radiowego.

Tarantino tworzy swoją własną wizję zakończenia II wojny światowej. Film zdobył uznanie od widzów i krytyków nie tylko za reżyserię, ale i scenariusz oraz role aktorskie. Nie obyło się też bez licznych nominacji do prestiżowych nagród, jednak tym razem tylko Christoph Waltz odebrał statuetkę Oscara i Złoty Glob w kategorii „Najlepszego aktora drugoplanowego”. 

Django (2012)

„Django” (ang. „Django Unchained) to amerykański western z elementami dramatu i komedii, który został osadzony przez Tarantino w czasach poprzedzających Wojnę Secesyjną. W rolach głównych wystąpili Jamie Foxx, Christoph Waltz oraz Leonardo DiCaprio.

Tym razem Tarantino opowiada historię byłego niewolnika, Django, uwolnionego przez Doktora Kinga Schultza, niemieckiego łowcę nagród podającego się za obwoźnego dentystę. Mężczyźni razem wyruszają w podróż, która ma na celu odnalezienie i ocalenie żony Django, Broomhildy, niewolnicy pracującej na plantacji Calvina Candie. Tarantino ukazuje brutalność instytucji niewolnictwa, a jednocześnie eksploruje motyw zemsty i wolności. Reżyser wystąpił w swoim filmie, wcielając się w postać australijskiego niewolnika, widocznego w jednej ze scen.

Film stanowi połączenie tak zwanego westernu spaghetti z charakterystycznym stylem Tarantino. Reżyser otrzymał Oscara oraz Złoty Glob za najlepszy scenariusz. Statuetkę Akademii Filmowej w kategorii „Najlepszy bohater drugoplanowy” odebrał również Christoph Walz, który w filmie wcielił się w Doktora Kinga Schultza.

Nienawistna Ósemka (2015)

„Nienawistna Ósemka” (ang. „The Hateful Eight”) to western osadzony w czasach po zakończeniu Wojny Secesyjnej. W rolach głównych można zobaczyć Samuela L. Jacksona, Kurta Russela, Jennifer Jason Leigh oraz Waltona Gogginsa. 

Film skupia się tajemnicach i intrygach. Akcja rozgrywa się w Wyoming, gdzie trafiają dwaj łowcy głów starający się znaleźć schronienie przed zamiecią śnieżną, podczas swojej podróży do miasta Red Rock. Podczas wędrówki spotykają grupę intrygujących postaci, m.in. szeryfa miasta, tajemniczego podróżnika, kolejnego łowcę nagród, czy kowboja. To tylko kilka z wielu postaci, które pojawiają się w „Nienawistnej Ósemce”. Każda z nich wnosi własny wkład do historii. Film jest w dużej mierze skoncentrowany na interakcjach między bohaterami, powoli tworząc napięcie, którego kulminacyjnym momentem jest odkrycie, że nie wszyscy są tymi, za których się podają.

Film został doceniony podczas rozdania Oscarów i Złotych Globów głównie za oryginalną muzykę, tworzącą atmosferę westernu. 

Pewnego razu… w Hollywood (2019)

Dramat kryminalny, w którym fikcja łączy się z prawdziwymi wydarzeniami z końcówki lat 60. Tarantino przeplata wątki związane ze Złotą Erą Hollywood z morderstwami dokonywanymi przez Rodzinę, czyli kult Charlesa Mansona. W rolach głównych wystąpili Leonardo DiCaprio, Margot Robbie oraz Brad Pitt.

Akcja, jak sama nazwa wskazuje, toczy się w Hollywood, w Los Angeles. Film skupia się na relacjach bohaterów, zmaganiach z przemysłem filmowym i ukazaniu specyficznego klimat tamtego okresu w stolicy kina. Fabuła filmu oscyluje wokół aktora – Ricka Daltona (Leonardo DiCaprio), który nawiązuje przyjaźń z se swoim dublerem i kaskaderem, Cliffem Boothem (Brad Pitt). Aktor grający w klasycznych westernach próbuje utrzymać swoją popularność mimo dynamicznych zmian w świecie filmu. Na ekranie pojawia się również Margot Robbie, która wciela się w żonę Romana Polańskiego – Sharon Tate, w ciekawy sposób ukazując życie towarzyskie i małe sukcesy zmarłej przed laty gwiazdy. Tarantino zagrał w scenie, w której udziela aktorce wskazówek choreograficznych.

Produkcja powtórzyła sukcesy poprzednich filmów Tarantino i zdobyła liczne nominacje do nagród Akademii Filmowej. Z Oscarem do domu wrócił przede wszystkim Brad Pitt, który odebrał statuetkę w kategorii „Najlepszy aktor drugoplanowy”.

Filmografia Quentina Tarantino: od „Wściekłych psów” do „Pewnego razu… w Hollywood”

W karierze reżyserskiej Tarantino można znaleźć 12 pozycji, w tym zarówno filmy akcji, jak i thrillery oraz westerny. Oprócz tego, reżyser zazwyczaj pojawia się na ekranie produkcjach własnych i zaprzyjaźnionych reżyserów, jako postać trzecioplanowa, zazwyczaj w formie cameo. Oto pełna lista filmów wyreżyserowanych przez Tarantino oraz pozycje, w których wystąpił jako aktor:

Reżyser

• My Best Friend’s Birthday (Urodziny Mojego Najlepszego Przyjaciela, 1987) – film krótkometrażowy

• Reservoir Dogs (Wściekłe psy, 1992) – kryminał
• Pulp Fiction (1994) – kryminał
• Four Rooms (Cztery pokoje, 1995) – czarna komedia, film składający się z czterech nowel; Tarantino wyreżyserował tę zatytułowaną „Mężczyzna z Hollywood”
• Jackie Brown (1997) – thriller
• Kill Bill: Volume 1 (Kil Bill, 2003) – film akcji
• Kill Bill: Volume 2 (Kill Bill II, 2004) – film akcji
• Grindhouse: Death Proof (2007) – horror
• Inglourious Basterds (Bękarty wojny, 2009) – czarna komedia
• Django Unchained (Django, 2012) – western
• The Hateful Eight (Nienawistna ósemka, 2015) – western
• Once Upon a Time in Hollywood (Pewnego razu… w Hollywood, 2019) – komediodramat

Aktor

• Sleep with Me (Dwoje czyli troje, 1994) – jako Sid
• Somebody to Love (Pokochać kogoś, 1994) – jako Bartender
• Destiny Turns on the Radio (Włącz się do gry, 1995) – jako Johny Destiny
• Desperado (1995) – jako facet w barze
• From Dusk till Dawn (Od zmierzchu do świtu, 1996) – jako Richard Gecko
• Girl 6 (Dziewczyna nr 6, 1996) – jako reżyser
• Little Nicky (Mały Nicky, 2000) – jako Deacon
• Grindhouse: Planet Terror (2007) – jako gwałciciel
• Sukiyaki Western Django (2007) – jako Ringo

Quentin Tarantino i jego wpływ na kino współczesne

Obecnie Tarantino uznawany jest za jednego z najbardziej wpływowych reżyserów w historii kina. Już od pierwszej produkcji pokazywał swój własny, unikalny styl, po którym natychmiast można rozpoznać jego pracę. Wykształcił niekonwencjonalną, ale spójną strukturę narracyjną, składającą się z wielu przeplatających się wątków. Oprócz tego charakterystyczne są również dialogi, pełne dynamiki i czarnego humoru. Znacząca pozostaje też ścieżka dźwiękowa oraz ponadczasowa estetyka wizualna, pełna kontrastowych kolorów. 

Mówi się, że filmy Quentina Tarantino oddają hołd różnym gatunkom filmowym, które reżyser pokochał i którymi zafascynował się już w młodości. Lata pracy sprawiły, że wypracował umiejętność łączenia ich w swoich dziełach, przeplatając western czy film historyczny z komedią oraz elementami kina kung-fu. W sposób ironiczny i groteskowy przedstawia przemoc, wykorzystuje wulgaryzmy i brutalność, a także nie stroni od pokazywania śmierci na ekranie.

Tarantino uważany jest za reżysera, który przełamuje konwencje i oczekiwania, nie boi się eksperymentu i emocji wywoływanych przez swoje produkcje. Jego filmy bez wątpienia  budzą kontrowersje, lecz równocześnie są fascynujące i zdobywają uznanie, zmuszają widzów do objęcia stanowiska wobec poruszanych tematów.

Przyszłość Quentina Tarantino: co dalej dla reżysera?

Już od jakiegoś czasu Tarantino wspominał, że zamierza zakończyć karierę reżyserską wraz ze zrealizowaniem swojego dziesiątego, pełnometrażowego filmu. Jako że „Pewnego razu… w Hollywood” było jego dziewiątą, dużą produkcją (nie licząc współpracy przy „Czterech Pokojach” i niedokończonego filmu z czasów szkolnych), już pojawiają się spekulacje na temat ostatniego dzieła oraz tego, czy faktycznie będzie ono równoznaczne z przejściem na emeryturę. 

Wszystko wskazuje jednak na to, że Tarantino nie zmieni decyzji. Wyraźnie zaznacza, że jest niezadowolony z tego, w jakim kierunku zmierza kino i tego, że obecnie większość produkcji powstaje pod platformy streamingowe, takie jak Netflix.

Pierwsze źródła na temat ostatniej produkcji Tarantino donoszą, że ma się ona ukazać najwcześniej w 2024 roku i ma nosić tytuł „The Movie Critic”. Najprawdopodobniej powstanie ona przy współpracy z wytwórnią Sony. 

Decyzja reżysera o zakończeniu kariery po premierze najnowszego filmu, nieustannie budzi wiele emocji wśród fanów, którzy są szczególnie ciekawi, co nastąpi po tym, gdy skończy się epoka jednego z najbardziej wpływowych twórców kina. Podkreśla się, że Tarantino zawsze wyróżniał się niepowtarzalnym stylem, a Hollywood bez niego może już nigdy nie być takie samo…